Een terugblik

25 Artikelen zijn er inmiddels geplaatst op mijn blog. Tijd voor een terugblik....

Een veel gestelde vraag was: waarom begin je aan een eigen blog?
Eerlijkheidshalve zal ik ook toegeven dat de kinderen in eerste instantie een diepe zucht lieten horen en daarbij verzuchtten: "help.....moeder op het Internet, denkt u erom dat u niet alles erop gaat zetten hoor!"
De tijd van overdenken is heel nuttig geweest. Het werd zo ook duidelijk wat ik wil gaan schrijven op het blog.

In de eerste plaats wil ik lezers "bemoedigen/inspireren" dat een leven thuis absoluut niet "nutteloos en saai" hoeft te zijn. Het is maar wat je ervan maakt. Dat wil ik graag doorgeven in de artikelen die ik schrijf. Daar komt bij dat ik schrijven heel erg leuk vind om te doen. Die twee dingen komen samen in het schrijven op dit blog.
Het heeft in de voorbereidingsfase lang geduurd om uit te vinden waar dit blog over moet gaan. Eerst koos ik voor: een blog over het leven van een thuisblijfmoeder. De betekenis van thuisblijfmoeder is: moeder die niet werkt, maar thuisblijft om zoveel mogelijk tijd met haar kind of kinderen te kunnen doorbrengen; niet-werkende moeder (bron: encyclo.nl);
En dat ben ik niet.....ik werk (zij het op vrijwilligers basis) één dag op het Fruytier in Uddel en ik werk één ochtend in de week bij een ondernemer als administratief medewerkster. 
Toch moest het wel iets worden waarin het thuis zijn centraal kwam te staan. We (want ook de dochters hielpen meedenken) kwamen uit bij: Oost West Thuis Best. Helemaal toen ik daar deze betekenis van vond: 
‘Men moge de geheele wereld doorkruist en het steeds goed gehad hebben, men zal zich nergens beter bevinden dan thuis’. (Bron F.A. Stoett)

Inmiddels prijkt deze spreuk ook in onze woonkamer:

Dit artikel begon met een beetje symbolische foto. Aan de wandel met een rugzak op.
Zo tussen alle bezigheden door mijmer ik over een volgend artikel. De rugzak wijst naar "de ballast" die een blog met zich meebrengt. 
Continuïteit is belangrijk. De lezers/volgers verwachten regelmatig een nieuw artikel. Ik heb me voorgenomen om steeds op dinsdag en op vrijdag een artikel te plaatsen. In de opstartfase had ik al de nodige artikelen geschreven. Die zijn inmiddels geplaatst.  
Soms denk ik, nu weet ik niks meer te schrijven maar dan dragen de kinderen én Hans wel weer suggesties aan.....heel erg leuk!
Na het verschijnen van de eerste artikelen kwam de vraag: wat blijft er van jou nog privé?
Dat was en is het overdenken waard! Soms vind ik dat wel lastig. 
De ballast die verder in de rugzak zou kunnen zitten is het fototoestel! Laatst was ik een hele leuke dag uitgeweest. Had een leuk artikel op mijn blog moeten worden. Was ik het fototoestel vergeten! Tja, een blog zonder foto's is als een boek zonder letters, SAAI!
Dus nu ligt hier het fototoestel voor het grijpen en worden overal foto's van gemaakt, want je weet maar nooit of je ze voor een artikel kunt gebruiken.

Het blijkt niet voor iedereen duidelijk te zijn hoe je een reactie kunt achterlaten op mijn blog. Bij "Een reactie plaatsen" typ je je boodschap. Bij "Reageer als" heb je diverse opties. Je kunt kiezen voor je "naam/URL" maar je kunt ook  "anoniem" reageren. Kies tenslotte op "Publiceren".
Ik kreeg een reactie van een lezeres die twee van deze toetjesschaaltjes (zie het artikel: "Kringloop" van 26 december 2014) ingepakt klaar had staan voor de rommelmarkt.

Ze heeft ze er voor mij weer uitgehaald en komen nu via-via onze kant op. De teller staat dan op drie. Ik heb inmiddels al weer de nodige kringlopen bezocht maar tot op heden geen toetjesschaaltjes gevonden.

En nu op naar een volgende reeks artikelen. Gemiddeld is een artikel door 90 mensen gelezen. Veel meer als waar ik op gehoopt had.
Wil je echt geld gaan verdienen aan je blog dan moet je zeker meer dan duizend volgers hebben. Zoveel heb ik er nog lang niet maar geld verdienen aan het blog is ook niet het doel waarmee ik aan dit avontuur ben begonnen!