Februari 2015 en de kerst...

Vrijdagochtend! De koffie is ingeschonken. Een heerlijke wafel besmeerd met abrikozenjam ligt op mij te wachten. 

De computer staat start klaar. Het is heerlijk rustig in huis. Een nieuw artikel wordt geschreven.....
Inmiddels is het februari 2015. Week 7. Waar zijn de weken 1 t/m 6 gebleven? Ik meende altijd dat ik soort weemoedig werd als er een jaar voorbij was. En dan die eerste week van het nieuwe jaar...."opeens" is alle drukte voorbij, is iedereen hier weer naar school of werk. En waar ik de eerste weken van het nieuwe jaar ook lekker mee geconfronteerd word is dat ik vergeet om mensen die ik ontmoet de beste wensen voor het nieuwe jaar toewens. Kortom, ik moet er altijd weer even inkomen als een nieuw jaar begonnen is.

Nu ik mij afvraag waar de weken 1 t/m 6 zijn gebleven kom ik tot de conclusie dat de eerste weken van het nieuwe jaar mij niet tot last zijn geweest. Wat een rust daalde er hier neer toen de scholen weer begonnen waren en Hans weer naar zijn werk was. Ik heb van de stilte echt genoten maar de tijd ook gebruikt om achterstallig huishoudelijk werk ter hand te nemen. De kerstvakantie van het jaar 2014 bestonden hier voornamelijk uit geen dagritme meer te bekennen, bedenken wat we gaan eten, boodschappen doen, eten koken, wassen-wassen en wassen, strijken-strijken en strijken. 
Je zou bijna denken dat ik deze dagen niet Tevreden Thuis was maar niets is minder waar. Het kerst(vakantie)gevoel wil ik blijkbaar nog heel lang vasthouden want wat hangt hier nog steeds langs de trapleuning?

Ja heus. De kerstkaarten. Waarom? Ik heb er nog niet echt de tijd voor genomen om ze op te ruimen maar het hangt ook nog zo gezellig. Ik las eens ergens dat mensen de kaarten ophangen om daarmee te laten zien: er wordt aan mij/ons gedacht! 
Afgelopen kerst hebben wij geen kerstkaarten verstuurd. Het voelt dan toch een beetje ongemakkelijk als de post weer kerstkaarten komt brengen. Ik denk dan, oh...die of die heeft wel de moeite genomen om een mooie kaart uit te zoeken, heeft de decemberzegels er voor aangeschaft, is aan tafel gaan zitten en heeft de adressen geschreven en vaak de kaart nog voorzien van een persoonlijke groet.
Dit ongemakkelijke gevoel heb ik, zo verklaar ik het maar, willen sussen door de kaarten extra lang onder de aandacht te brengen. De tijd is nu aangebroken dat ik ze ga weghalen. De kaarten worden netjes bewaard om ze eventueel later nog eens te her-gebruiken. Kortom, heb ik me nu genoeg verdedigd dat de kerstkaarten hier echt gewaardeerd worden?
Dan is er hier in huis nog een punt van kerst-discussie....

De lichtslinger op de boekenkast. Ooit rond de kerstdagen neergelegd maar hij ligt er nu zomer én winter. Het staat zooooooo gezellig en daarom laat ik 'em heerlijk liggen!
En dan het laatste kerst-discussie-punt:

Toen deze tak er hing noemde ik 'em al steeds de WINTER-tak maar enkele accessoires neigen toch wel erg naar de kerst. Er zit heel wat tijd in deze tak en het zal ook even wat tijd vergen om er weer een "normale" tak van de maken. Nu het buiten nog heerlijk winterweer is blijf ik de tak gewoon de wintertak noemen en zodra het weer uitnodigd om buiten onze bezigheden op te zoeken neem ik mij voor om hier in huis de wintertak een metamorfose te gaan geven.